Jest nazywana kontynentem w miniaturze. Sardynia, zagubiona pomiędzy Europą, a Afryką, ma plaże, góry, wąwozy, rzeki, jeziora, wodospady i jaskinie. Oferuje też sporo zabytków i wspaniałą kuchnię. Sardynia ma formę sandału i dlatego przez Greków nazwana została Sandaliotis, co znaczy sandał. A jest on niemały, bo Sardynia jest drugą, co do wielkości wyspą na Morzu Śródziemnym ( po Sycylii) położoną dokładnie w połowie drogi między wybrzeżem Włoch, a Tunezją. Jest najcieplejszym miejscem we Włoszech ( wieją tu wiatry afrykańskie, żaden, bowiem ląd nie osłania wyspy od Sahary) .

Pecorino sardo
Sardyńczycy robią wyśmienite sery, zwłaszcza kozie i owcze. Najbardziej znany z nich to Pecorino sardo, któremu przypisuje się niezwykłe właściwości zdrowotne. Wyjątkowe na Sardynii są mandarynki – soczyste, winno- słodkie.

Jaskinia
W pobliżu Alghero, miasta, którym przez wieki rządzili Katalończycy, więc ma mnóstwo hiszpańskich cech usytuowana jest największa na Sardynii jaskinia – Grota Neptuna. Ma 2400 m długości. Można się do niej dostać łodzią lub po 656 stopniach na piechotę.

„Życzę ci byś dożył stu lat!”
Mieszkańcy Sardynii są długowieczni – najczęściej w zdrowiu dożywają dziewięćdziesiątki a spośród 1,6 miliona Sardyńczyków aż 220 dożywa setki! Niech, więc nikogo nie dziwi, że Sardyńczycy pozdrawiają się zawołaniem „ A kent anos!” Co ni mniej ni więcej znaczy: dożyj stu lat? Wielu z nich uważa, że ich zdrowie i kondycja to wynik niestresującego trybu życia.

Migdałowce
Wczesna wiosna to najlepszy czas, by wybrać się na Sardynię. Nie jest tu jeszcze gorąco ( w marcu i kwietniu temperatury nie przekraczają 20 °C), powietrze przesycone jest zapachem kwitnących migdałowców, forsycji i kaktusów, a prosto z drzew można zrywać mandarynki i cytryny.

Włoska nazwa wyspy ( Sardegna) wywodzi się z czasów Greków i Fenicjan i nawiązuje do śladu sandała, z którym kojarzy się jej kształt. Ta druga, co do wielkości ( po Sycylii) włoska wyspa leży na Morzu Śródziemnym między Afryką a francuską Korsyką i bywa nazywana wyspą skarbów. Największym z nich są wspaniałe plaże, a nade wszystko Costa Smeralda, czyli Szmaragdowe Wybrzeże, uważane za jedno z najpiękniejszych w tej części Europy: morze w kolorze akwamaryny, wysokie klify, górski krajobraz, wiele malowniczych zatoczek i lagun, park wodny Aquadream, a w Porto Cervo świat milionerów – wspaniałe jachty, bogato ubrani ludzie i drogie samochody.

Wyspa ma niezwykła historię. Pierwszymi jej mieszkańcami byli Fenicjanie, którzy przybyli tu tysiąc lat temu przed Rzymianami. Stolica Sardynii, Cliary istniała już w XII wieku p. n. e. Właśnie, jako kolonia fenicka. Do dziś ocalały z tego czasu kamienne budowle tzw. nuragi wieże warowne wzniesione z kamienia bez użycia zaprawy. Wyspę zamieszkiwali Kartagińczycy, Rzymianie i Hiszpanie. Włosi przejęli wpływy na Sardynii dopiero na początku XVIII wieku.